Pełną ciągłość stosunków pracy, a tym samym bezpieczeństwo dla pracowników oraz dla następców prawnych przedsiębiorcy, zapewnia ustanowienie zarządcy sukcesyjnego za życia przedsiębiorcy. Wówczas, mimo śmierci przedsiębiorcy, wszystkie stosunki pracy nawiązane przez niego w ramach działalności jego firmy będą kontynuowane na dotychczasowych zasadach, aż do wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego.
W związku z prowadzeniem przedsiębiorstwa w spadku zarządca sukcesyjny jest przez organy administracji i kontrahentów traktowany jak przedsiębiorca. Identyfikuje się on własnymi danymi,
a także firmą zmarłego przedsiębiorcy z dodatkowym oznaczeniem „w spadku”. Posługuje się też NIP-em zmarłego przedsiębiorcy, który przechodzi na przedsiębiorstwo w spadku. Wszystkie te dane winny być na bieżąco aktualizowane i widoczne w rejestrze CEIDG.
Jeśli przedsiębiorca nie powoła za życia zarządcy sukcesyjnego, zarząd sukcesyjny mogą ustanowić następcy prawni przedsiębiorcy, a więc małżonek przedsiębiorcy lub osoba, która przyjęła spadek lub zapis windykacyjny obejmujący przedsiębiorstwo.
Zarząd sukcesyjny to forma tymczasowego zarządu przedsiębiorstwem po śmierci przedsiębiorcy. Wykonuje go zarządca sukcesyjny wskazany przez przedsiębiorcę za życia albo powołany po jego śmierci przez uprawnione do tego osoby.
Zarządcą sukcesyjnym może zostać osoba fizyczna, która ma pełną zdolność do czynności prawnych, niezależnie od tego czy jest spokrewniona z przedsiębiorcą, czy nie.
Wielu polskich przedsiębiorców wykonuje działalność gospodarczą we własnym imieniu, na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG), czyli jako osoba fizyczna. Takie przedsiębiorstwo jest ściśle związane z prowadzącą je osobą. Podmiotem praw i zobowiązań związanych z tą działalnością gospodarczą jest sam przedsiębiorca, który odpowiada całym swoim majątkiem za zobowiązania wynikające z tej działalności. Taki status jednoosobowych działalności gospodarczych powodował, że zagrożeniem dla ich bytu była śmierć przedsiębiorcy.