W związku z prowadzeniem przedsiębiorstwa w spadku zarządca sukcesyjny jest przez organy administracji i kontrahentów traktowany jak przedsiębiorca.
Decyzje administracyjne są wydawane wobec konkretnej osoby (podmiotu). Jeżeli adresatem jest osoba fizyczna, decyzja taka co do zasady wygasa wraz z jej śmiercią. Ustawa wprowadziła wyłączenie wygasania niektórych decyzji administracyjnych z chwilą śmierci jej adresata.
Pełną ciągłość stosunków pracy, a tym samym bezpieczeństwo dla pracowników oraz dla następców prawnych przedsiębiorcy, zapewnia ustanowienie zarządcy sukcesyjnego za życia przedsiębiorcy. Wówczas, mimo śmierci przedsiębiorcy, wszystkie stosunki pracy nawiązane przez niego w ramach działalności jego firmy będą kontynuowane na dotychczasowych zasadach, aż do wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego.
W związku z prowadzeniem przedsiębiorstwa w spadku zarządca sukcesyjny jest przez organy administracji i kontrahentów traktowany jak przedsiębiorca. Identyfikuje się on własnymi danymi,
a także firmą zmarłego przedsiębiorcy z dodatkowym oznaczeniem „w spadku”. Posługuje się też NIP-em zmarłego przedsiębiorcy, który przechodzi na przedsiębiorstwo w spadku. Wszystkie te dane winny być na bieżąco aktualizowane i widoczne w rejestrze CEIDG.
Jeśli przedsiębiorca nie powoła za życia zarządcy sukcesyjnego, zarząd sukcesyjny mogą ustanowić następcy prawni przedsiębiorcy, a więc małżonek przedsiębiorcy lub osoba, która przyjęła spadek lub zapis windykacyjny obejmujący przedsiębiorstwo.
Zarząd sukcesyjny to forma tymczasowego zarządu przedsiębiorstwem po śmierci przedsiębiorcy. Wykonuje go zarządca sukcesyjny wskazany przez przedsiębiorcę za życia albo powołany po jego śmierci przez uprawnione do tego osoby.
Zarządcą sukcesyjnym może zostać osoba fizyczna, która ma pełną zdolność do czynności prawnych, niezależnie od tego czy jest spokrewniona z przedsiębiorcą, czy nie.
Wielu polskich przedsiębiorców wykonuje działalność gospodarczą we własnym imieniu, na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG), czyli jako osoba fizyczna. Takie przedsiębiorstwo jest ściśle związane z prowadzącą je osobą. Podmiotem praw i zobowiązań związanych z tą działalnością gospodarczą jest sam przedsiębiorca, który odpowiada całym swoim majątkiem za zobowiązania wynikające z tej działalności. Taki status jednoosobowych działalności gospodarczych powodował, że zagrożeniem dla ich bytu była śmierć przedsiębiorcy.
W kulturach tradycyjnych, gdzie zasadniczą rolę odgrywał przekaz ustny i obyczaj, seniorzy często traktowani byli jako skarbnica wiedzy dla wielu po¬koleń. To seniorzy wiedzieli jak „funkcjonuje” świat i przekazywali młodym wiedzę niezbędną do podjęcia pracy, założenia rodziny oraz życia w społeczeństwie. Obecnie szybkie tempo zmian i postęp technolo¬giczny sprawiają, że wiedza i informacje gromadzone przez całe życie szybko się dezaktualizują. Mimo to osoby w okresie późnej dojrzałości mają nadal zwyczaj przedstawiania swoich osobistych przemyśleń jako prawd ostatecznych.
Sukces nie jedno ma imię. Dla każdego, na każdym etapie życia sukces może oznaczać coś innego. Dla wielu sukcesem może być udana rodzina lub szczęśliwy związek, dla innych dostatek, pozycja społeczna lub prestiżowe stanowisko, dla nie licznych możliwość służenia innym ludziom.
Dla wszystkich „aktorów” zmiany pokoleniowej w firmie rodzinnej proces sukcesji oznacza zmianę ról, aktywności zawodowej, pozycji społecznej, ale także zmianę statusu finansowego. Jednym z głównych „aktorów” procesu sukcesji jest nestor (lub nestorzy). Oddanie zarówno władzy jak i własności przez seniorów powinno jednak wiązać się z finansowym zapewnieniem możliwości utrzymania przez nich odpowiedniego poziomu życia i potrzeb. A to nierozerwalnie wiąże się z oczekiwaniami finansowymi nestorów po oddaniu władzy i własności młodszemu pokoleniu.
Kiedy zakładaliśmy swoje przedsiębiorstwa, mało kto wiedział, że są powstaje firma rodzinna i jaka będzie jej przyszłość. Ale wszyscy pamiętamy ich organiczny rozwój, zaangażowanie nie tylko właścicieli, ale i pracowników, każdy czuł się odpowiedzialny za wszystko, firma była elastyczna, proces decyzyjny szybki, a klient najważniejszy…